Ojciec i matka, którzy nie wierzą

Jest taki jeden potężny według mnie temat, z którym chciałabym się zmierzyć.

Agata Skoczylas

Agata Skoczylas

O mnie...

12 kwietnia 2021

Jest taki jeden potężny według mnie temat, z którym chciałabym się zmierzyć. Chodzi o ojca lub matkę, którzy nie wierzą. To typ człowieka zawsze silnego, bez potrzeby komunikowania się z innymi, realizującego swoje ambicje i osiągającego sukcesy. Wiara w Boga do niczego mu nie jest potrzebna, bo jest samowystarczalny. Bliscy są w jego życiu tak trochę na doczepkę. Dzieci rosnące patrząc na niego często uczą się tego samego: że trzeba liczyć tylko na własne siły, ewentualnie na pomoc ludzi, a wiara jest dla tych, którzy mają przeróżne deficyty. Zdarza się, że w takiej rodzinie, mimo braku wzorca, rosną dzieci, które idą drogą wiary.

 

W miarę upływu lat możliwości tego człowieka się zmniejszają, tak jak to spotyka każdego. Ale dla niego jest to szczególnie trudne, bo przeżył życie od sukcesu do sukcesu. Na końcu czuje się pokonany, bo starość go zaskakuje, odbiera po kolei wszystko co było dla niego ważne.

 

Bliscy, którzy z nim są, jeżeli z nim są, mierzą się nie tylko z kwestią opieki nad starym człowiekiem, ale z jego zgorzknieniem. Fałszywie pojęta duma albo przyzwyczajenia całego życia nie pozwalają mu nawiązać dobrych relacji. Przyzwyczajony do interesowności, nie wierzy nie tylko w Boga, ale też w dobre intencje ludzi. Czasami w takiej sytuacji cuda mogą zdziałać wnuki. Pan Bóg może posłużyć się dziećmi, żeby pokazać staremu, w swoich oczach przegranemu człowiekowi, że jest miłość, nadzieja i wiara.

 

Nie mogę opisać konkretnej sytuacji, ze względu na prywatność osób zaangażowanych. Spotkałam się jednak z wieloma sytuacjami tego rodzaju. Chciałabym dodać odwagi tym spośród nas, którzy opiekują się starszymi osobami i niosą na sobie niewierzącego ojca lub matkę. Nie traćcie ducha! Oni mogą oprzeć się o Was, a Wy o Pana Boga. Rzecz idzie o wielką stawkę, o zbawienie Waszych Rodziców. Być może starość i bezradność to jest ten pierwszy i jedyny raz w życiu, kiedy Wasi Rodzice mają tak mało siły, że staje się to dla nich okazją do doświadczenia prawdziwej dobroci.

 

Wiem, że to nie jest takie proste. Starsze osoby, nawet otaczane opieką, mogą komentować rzecz na swój sposób: „Nie robisz tego za darmo”. To przykład z życia wzięty. Diabeł macha ogonem nawet w sytuacji prawdziwej miłości okazywanej osobie potrzebującej, stawiając na horyzoncie sprawy spadkowe. Bezcenny jest widok starego człowieka, całe życie opierającego się na pieniądzu, który słyszy od swojego dziecka: „Nie chcę Twoich pieniędzy, a opiekować się Tobą i tak będę” i rzeczywiście ma taką postawę.

 

Lęk przed zbliżającą się śmiercią może być tym, co skłoni człowieka starego do refleksji, otwarcia się na drugiego człowieka i Pana Boga. Niejeden raz Pan Bóg szukając człowieka stawiał go w sytuacji bez wyjścia. Abraham, Jakub, Mojżesz. Starość, choroby i śmierć to takie sytuacje, przewidziane dla każdego z nas, które pozwalają człowiekowi właściwie odczytać, co w życiu ważne. Wszystkim, którzy niosą na sobie niewierzących Rodziców: odwagi!

Włącz się do rozmowy

Wybrane dla Ciebie refleksje Agaty:

Jak pokazywać świat dzieciom?
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie pod sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia.  J
Mądrość wywyższa swych synów i ma pieczę nad tymi, którzy jej szukają. Syr 4, 1
Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Rdz 1,27
Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha. J 3, 8
Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni Łk 6,37
Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za mną, ten nie może być moim uczniem. Łk 14, 27
Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek. Ps 25, 4
Wznoszę me oczy ku górom, skądże nadejdzie ratunek? Ps 121, 1
Niezależnie od wszystkiego, Pan Bóg szuka człowieka w każdym czasie, położeniu i miejscu.
Jest taki jeden potężny według mnie temat, z którym chciałabym się zmierzyć.
Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za mną, ten nie może być moim uczniem. Łk 14, 27
„Bądź wola Twoja”. Po pierwsze, jaka to wola?
Na ten widok zdziwili się bardzo...
Dobro przyjęliśmy z ręki Boga, czemu zła przyjąć nie możemy? Hi 2, 10
Nie samym chlebem żyje człowiek. Pwt 8, 3
Dzieci zostaną na życie wieczne. Niczego z tego świata nie pozostawimy po sobie. Zostaną tylko nieśmiertelne dusze naszych dzieci.
Zasadnicza różnica w historii kobiet i mężczyzn stała się dla mnie oczywista dopiero po pierwszym porodzie.
Jak to się dzieje, że moja koleżanka rozwodzi się po trzech latach małżeństwa, a ciocia i wujek przeżyli razem 70 lat?
Każde cierpienie prowadzi mnie do nadziei. Tak jestem uformowana, że niezwykle rzadko nie widzę żadnego światełka w tunelu.
Mój znajomy mówi: „Kiedy byłem młody myślałem, że pieniądze rządzą światem. Teraz jestem stary i wiem to na pewno”.
Źródłem cierpienia może być nasz Krzyż. Co to takiego Krzyż?
Jednym z narzędzi, które pomagają w znalezieniu własnych odpowiedzi jest towarzyszenie duchowe. Dzięki niemu w chwilach ciemności nie potykam się, bo ktoś inny użycza mi swojego światła.
Ciągle potrzebuję autorytetu. Mam to szczęście, że znam kogoś, kogo mogę bez przesady nazwać Matką Pustyni.

Wszelkie prawa zastrzeżone © 2013-2024 - FUNDACJA BOGActwo Rozwoju

Chrześcijańska Fundacja Rozwoju Osobistego i Duchowego