Adwentowy Kurs Rozpalania Osobistego Światła w Codzienności

Wy jesteście światłem świata.

Mt 5, 14

Teraz przeczytamy fragment z Księgi proroka Izajasza.

A skoro Izajasz to będzie poważnie.

Izajasz daje niezwykłe wskazówki.

Co masz czynić aby Twoje światło rozbłysło w ciemnościach?

Żeby Twoje światło wzeszło jak słońce o świcie rozjaśniając ciemności nocy.

Zwróć uwagę, że umartwianie się… taka dość powszechna cecha wśród wielu Polaków, bierze się między innymi z tego, o czym mówiliśmy w poprzednim liście.

Ze skupiania swojej uwagi na ciemnościach, na złu, tylko na nieszczęściach jakie wokół się dzieją.

Jednak Bóg jest i daje nam konkretne wskazówki jak rozproszyć te ciemności.

Zwróć uwagę, że to umartwianie się w oczach Boga nie jest wcale dobre.

Ono niczemu dobremu nie służy, a już na pewno nie temu aby rozpaliło się Twoje osobiste światło w codzienności.

Wsłuchaj się uważnie.

Co jest miłe Bogu?

Co konkretnie masz czynić aby zabłysło Twoje światło?

Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba!

Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy!

Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie porzuca prawa swego Boga.

Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga:

„Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Ty tego nie uznałeś?”

Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich swoich robotników.

Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród niegodziwego walenia pięścią.

Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.

Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia?

Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu?

Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków.

Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie.

Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą.

Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: Oto jestem!

Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem.

Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach.

Odmłodzi twoje kości, tak że będziesz jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie.

Twoi ludzie odbudują prastare zwaliska, wzniesiesz fundamenty pokoleń.

I będą cię nazywać naprawiaczem wyłomów, odnowicielem uliczek - na zamieszkanie.

Iz 58, 1-12

Napisz w komentarzu swoje wnioski.

Włącz się do rozmowy

Adwentowy Kurs Rozpalania Osobistego Światła

Przeczytaj pozostałe refleksje

Wszelkie prawa zastrzeżone © 2013-2024 - FUNDACJA BOGActwo Rozwoju

Chrześcijańska Fundacja Rozwoju Osobistego i Duchowego