Wielkopostny kurs wzrostu wiary i zaufania. 

Jaki jest ten drugi krok w głąb wierzącego serca na literę P…?

Jaki jest ten drugi krok w głąb wierzącego serca na literę P…?

 

Bez tego, Twoja wiara, która jest jak ziarenko gorczycy, wzrośnie jak to ziarenko zasiane na skale.

 

Na chwilę poczujesz jak szybko Twoja wiara wzrosła i tak samo szybko uschnie.

 

To jest ten newralgiczny moment, na którym niejeden wierzący potyka się niemiłosiernie.

 

Doświadczył tego Syryjczyk Naaman, kiedy się rozgniewał na proroka Elizeusza i nie chciał iść się obmyć w Jordanie.

 

Doświadczył tego nasz prezes, kiedy się rozgniewał na starego mistrza i nie chciał iść pomodlić się na drewnianą ławeczkę pod krzywe drzewo.

 

 

Ewangelie opisują kilka takich przypadków, kiedy Jezus tych, których chce uzdrowić, wystawia na próbę.

 

Sprawdza ich wiarę dotykając tej najczulszej struny w głębi ich serca.

 

Zobacz, jak próbuje Bartymeusza.

 

Zamiast, podejść do tego słabego żebraka, każe niewidomemu podjeść do niego.

 

Niedzielna Ewangelia opisuje jeszcze trudniejszą próbę jakiej poddaje Jezus innego niewidomego.

 

Jezus pluje na ziemię.

 

Błotem obrzuca człowieka niepełnosprawnego.

 

W sensie nakłada niewidomemu błoto na oczy.

 

Na koniec każe człowiekowi, który nic, a nic nie widzi iść przez pół miasta, żeby się obmył.

 

Ciekaw jestem.

 

Co dziś wielu nie tylko tych przeciwnych Jezusowi, lecz również tych wierzących, pomyślałoby o Jezusie po takiej scenie?

 

Co by powiedzieli, gdyby zobaczyli jak, mówiąc dość łagodnie, Jezus tak niekulturalnie potraktował człowieka niewidomego?

 

Zapewne, obrzuciliby Jezusa obelgami jeszcze gorszymi niż faryzeusze tego uzdrowionego.

 

 

Na jeszcze mocniejszą próbę Jezus wystawił kobietę, która przyszła prosić o uzdrowienie jej córki.

 

 

 

 

Potem Jezus odszedł stamtąd i podążył w stronę Tyru i Sydonu.

 

A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała:

 

Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida!

 

Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha.

 

Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.

 

Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go:

 

Odpraw ją, bo krzyczy za nami!

 

Lecz On odpowiedział:

 

Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela.

 

A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła:

 

Panie, dopomóż mi!

 

On jednak odparł:

 

Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom.

 

A ona odrzekła:

 

Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów.

 

Wtedy Jezus jej odpowiedział:

 

O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!

 

Od tej chwili jej córka była zdrowa.

 

Mt 15, 21-28

 

 

Jaką trzeba mieć P… żeby po tym jak ktoś nazywa mnie psem, nie obruszyć się i nie odejść zdenerwowanym?

 

Tu jeszcze bardziej jestem ciekaw.

 

Co dziś wielu nie tylko tych przeciwnych Jezusowi, lecz również tych wierzących, pomyślałoby o Jezusie po takiej scenie?

 

Co by powiedzieli, gdyby usłyszeli jak kobietę, której córka jest poważnie chora Jezus przyrównuje do psa?

 

 

Co Ty byś zrobił, gdyby jakiś człowiek przy Tobie napluł, obrzucił Cię błotem, przyrównał do psa i jeszcze tak brudnym kazał iść przez całe miasto?

 

Wiesz już jaki jest ten drugi krok w głąb wierzącego serca na literę P…?

 

 

Napisz mi.

 

Ciekaw jestem twoich odpowiedzi.

 

  

---

 

365 dni ze Słowem Boga w codzienności

 

Ewangelia Mateusza 2, 1-12

 

1 List do Koryntian 15

 

Księga Kapłańska 11

 

Księga Jeremiasza 27

 

---

  

 

 

Panie dodaj nam wiary.

 

Boże daj nam swoje Słowo, które ożywi naszą wiarę.

 

Jezu naucz nas stawać w prawdzie oraz modlić się z wiarą i zaufaniem.

 

 

Arek

 

Daję Ci słowo, Słowo Boga.

Bóg uczyni wielkie dzieła, uzdrowi, uczyni znaki i cuda w Twoim życiu.

(por. Dz 4, 29-31)