Nie martw się.

Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.

Pokój i Radość!

Regenerujemy się z Kasią jeszcze po naszej pieszej pielgrzymce.

Nie młodniejemy, więc z każdym kolejnym rokiem na odzyskanie w pełni sił fizycznych potrzeba nam więcej czasu.

Duchowo natomiast jesteśmy napełnieni całym mnóstwem wszelakich doświadczeń.

Pięknych i trudnych, radosnych i smutnych, większych i mniejszych wydarzeń.

Z czasem zapewne odkrywać będziemy jak bardzo każde z tych doświadczeń było nam potrzebne w dalszej życiowej drodze.

Jak po każdej z wcześniejszych naszych pieszych pielgrzymek dobre owoce zbierać będziemy przez cały rok.

Zrodziło się w naszych sercach wiele refleksji, przemyśleń i wniosków, którymi jak będzie okazja podzielimy się.

Dziś pierwsza refleksja jaką chcę się z Tobą po pielgrzymkowych doświadczeniach podzielić.

Jest również w kontekście naszych wakacyjnych rozważań Ewangelii o wołaniu Bartymeusza do Jezusa (Mk 10, 47).

Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!

Posługiwałem w drodze jako tak zwany porządkowy.

Szedłem na końcu grupy i kierowałem ruchem dbając o bezpieczeństwo zarówno pielgrzymów jak i przejeżdżających samochodów.

Miałem dużo możliwości i okazji, żeby w sercu wołać tą modlitwą Jezusową.

Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, zmiłuj się nade mną.

Mówiliśmy, że to wołanie jest płynącą z głębi serca modlitwą pełnego zawierzenia siebie i całego swojego życia Jezusowi.

To bezgraniczne zaufanie Jezusowi zabiera z serca całe zamartwianie się.

Doświadczyliśmy tego osobiście w tych ostatnich dniach jak bardzo Bóg się troszczy o tych, którzy w Nim pokładają całą nadzieję.

Z całą mocą mogę zaświadczyć, że te słowa Jezusa z Kazania na Górze są prawdą niepodważalną.

Bóg naprawdę wie czego nam naprawdę potrzeba i naprawdę to daje.

I jak już daje, to daje w obfitości, więcej niż sam bym wymyślił.

Dlatego powiadam wam:

Nie martwcie się o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać.

Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie?

Przypatrzcie się ptakom podniebnym: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?

Kto z was, martwiąc się, może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?

A o odzienie czemu się martwicie?

Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną: nie pracują ani przędą.

A powiadam wam: nawet Salomon w całym swym przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich.

Jeśli więc ziele polne, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, ludzie małej wiary?

Nie martwcie się zatem i nie mówcie: co będziemy jedli? co będziemy pili? czym będziemy się przyodziewali?

Bo o to wszystko poganie zabiegają.

Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.

Starajcie się naprzód o królestwo <Boga > i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.

Nie martwcie się więc o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie martwić się będzie.

Dosyć ma dzień [każdy] swojej biedy.

Ewangelia Mateusza (Mt 6, 25-34)

Napisz słowo od siebie. Włącz się w rozmowę.

Przeczytaj pozostałe Boże listy

Wszelkie prawa zastrzeżone © 2013-2025 - FUNDACJA BOGActwo Rozwoju

Chrześcijańska Fundacja Rozwoju Osobistego i Duchowego