Wielkopostny kurs wzrostu wiary i zaufania.

Prawda i pokora zawsze idą w parze.

Potem Jezus odszedł stamtąd i podążył w stronę Tyru i Sydonu.

 

A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała:

 

Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida!

 

Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha.

 

Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.

 

Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go:

 

Odpraw ją, bo krzyczy za nami!

 

Lecz On odpowiedział:

 

Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela.

 

A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła:

 

Panie, dopomóż mi!

 

On jednak odparł:

 

Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom.

 

A ona odrzekła:

 

Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów.

 

Wtedy Jezus jej odpowiedział:

 

O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!

 

Od tej chwili jej córka była zdrowa.

 

Mt 15, 21-28

 

 

 

Czy Jezus poniżył tą kobietę porównując ją do psa?

 

Nic takiego.

 

W spotkaniu z Jezusem wyszła na jaw cała prawda o tej kobiecie.

 

Jezus tylko na głos wypowiedział jaka jest ta prawda.

 

 

Niejednokrotnie byłem świadkiem jak w obliczu Jezusa wychodzi cała prawda o człowieku.

 

Nie ma lepszego „papierka lakmusowego” badającego ludzkie serce, jak Jezus.

 

W obliczu Jezusa wychodzi z człowieka całe dobro albo całe zło jakie skrywa w swoim sercu.

 

 

Największej pokory wymaga właśnie taka próba, która ujawnia najgłębiej skrywaną przez Ciebie prawdę o Tobie.

 

 

Jeśli, ktoś powie o Tobie coś nieprzyjemnego, ale coś co nie jest prawdą.

 

Pokiwasz z dezaprobatą głową, może zaoponujesz.

 

Stwierdzisz, że to nieprawda, bez żadnego tłumaczenia się, że nie jesteś wielbłądem.

 

A nawet jak się wkurzysz, że ktoś mówi kłamstwa na Twój temat i mu odpowiesz stanowczo i dobitnie,  że sobie tego nie życzysz.

 

To jednak, jakakolwiek reakcja na nieprawdę, może być tylko drobnym wiosennym deszczykiem w porównaniu do tornada i burzy z piorunami.

 

Tak gwałtownie możesz zareagować, kiedy wyjdzie na jaw cała prawda o Tobie.

 

Szczególnie ta prawda, którą skrywasz najgłębiej w swoim sercu.

 

Tak się dzieje, kiedy nie przyjmujesz tej prawdy o sobie z wielką pokorą.

 

Cała prawda i wielka pokora prowadzą do wielkiej wiary.

 

 

Przeczytaj to Słowo w prawdzie i pokorze.

 

Niech pomoże Ci zajrzeć w najgłębsze zakamarki Twojego serca.

 

Wyciągnij najgłębiej skrywaną prawdę o sobie.

 

 

Upadnij w pokorze przed Jezusem.

 

Odkryj tą całą prawdę przed Jezusem.

 

Oddaj Jezusowi tą całą prawdę o sobie, którą skrywasz w swoim sercu najgłębiej.

 

 

Najlepszym do tego miejscem jest oczywiście konfesjonał.

 

Zbliża się koniec Wielkiego Postu, wielkiego oczyszczania serca.

 

Tylko w czystym, pokornym sercu, w którym panuje prawda wiara wzrasta i staje się wielka.

 

 

 

 

Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!

 

Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!

 

Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój mam zawsze przed sobą.

 

Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest w Twych oczach, tak że się okazujesz sprawiedliwy w swym wyroku i prawy w swoim osądzie.

 

Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.

 

Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.

 

Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.

 

Spraw, bym usłyszał radość i wesele, niech się radują kości, któreś skruszył!

 

Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!

 

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!

 

Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego!

 

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!

 

Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.

 

Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco, niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!

 

Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

 

Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.

 

Moją ofiarą, Boże, duch skruszony; nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

 

Psalm 51, 3-19

 

 

W kolejnym liście napiszę Ci jaką prawdę Ewangelista Mateusz, odkrywa przed nami od samego początku o kobiecie kananejskiej, która wychodzi na jaw w obliczu Jezusa.

 

Ona przyjmuje prawdę o sobie z wielka pokorą.

 

Dzięki czemu Jezus widzi jej wielką wiarę.

 

 

  

---

 

365 dni ze Słowem Boga w codzienności

 

Ewangelia Mateusza 3, 1-17

 

Psalm 21

 

Księga Kapłańska 13

 

Księga Jeremiasza 29

 

---

  

 

 

Panie dodaj nam wiary.

 

Boże daj nam swoje Słowo, które ożywi naszą wiarę.

 

Jezu naucz nas stawać w prawdzie oraz modlić się z wiarą i zaufaniem.

 

 

Arek

 

Daję Ci słowo, Słowo Boga.

Bóg uczyni wielkie dzieła, uzdrowi, uczyni znaki i cuda w Twoim życiu.

(por. Dz 4, 29-31)