Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy.
Na to faryzeusze rzekli do Niego:
Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?
On im odpowiedział:
Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze?
Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom.
I dodał:
To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu.
Ewangelia Marka 2, 23-28
Dzieje Apostolskie 2
Księga Rodzaju 12
Księga Izajasza 11
Wszystkie teksty przeczytasz w naszej internetowej strefie BOGActwa Rozwoju
365 dni ze Słowem Boga
To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
Można to zdanie Jezusa rozszerzyć i powiedzieć ogólniej.
To prawo zostało ustanowione dla człowieka nie człowiek dla prawa.
Bóg nie ustanowił prawa, aby później stworzyć człowieka, który to prawo miał przestrzegać.
Bóg stworzył człowieka z miłości.
A Jezus sprowadził wszystkie prawa do jednego największego prawa miłości.
Wszystko co pomiędzy wpływa z miłości i prowadzi do miłości.
Szabat został ustanowiony z miłości do człowieka, aby mógł odpocząć.
Bóg dał prawa z miłości do człowieka, aby go prowadziły do miłości.
