Poznaj źródło szczęścia.
Słuchaj, Izraelu, przykazań niosących życie, nakłoń ucha, aby poznać mądrość.
Pokój i Radość!
Przeczytajmy dziś dłuższy fragment z Księgi Barucha.
Zobacz, gdzie prorok upatruje źródła szczęścia.
Zwróć uwagę jakie ukazuje nam dwie postawy wobec Boga i Jego Słowa.
Zbadaj swoje serce. Nie w swoich wyobrażeniach, mniemaniach, nie tego jakbyś chciał, jakie masz plany i zamierzenia. Lecz na podstawie realnych i konkretnych działań. Tego co faktycznie robisz, a nie tylko co uważasz, że powinieneś.
Na podstawie swoich konkretnych decyzji z ostatnich tygodni swojego życia. Przyjrzyj się, którą Ty wybierasz postawę.
Zobaczysz, jak być może doskonale wiesz i jesteś tego świadomy. Co jest dla Ciebie dobre. Co daje życie. Co daje mądrość życiową i która droga prowadzi do szczęścia.
Sprawdź i przekonaj się, czy jednak być może nie wybierasz błędnie. Czy jednak nie porzucasz dobrej drogi i nie chodzisz tą drugą drogą doświadczając nieszczęścia.
Poznaj źródło szczęścia.
PANIE wszechwładny, Boże Izraela!
Do Ciebie woła dusza uciśniona i duch zgnębiony.
Wysłuchaj, PANIE, zmiłuj się, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie!
Ty trwasz na wieki, a nam grozi wieczna zagłada.
PANIE wszechwładny, Boże Izraela!
Wysłuchaj modlitwy Izraela bliskiego śmierci, synów tych, którzy grzeszyli przeciw Tobie.
Nie słuchali oni głosu PANA, swego Boga, i dlatego spadły na nas te nieszczęścia.
Nie pamiętaj nieprawości naszych przodków, lecz wspomnij teraz na rękę i na imię Twoje!
Przecież Ty jesteś PANEM, naszym Bogiem i Ciebie chcemy wielbić, PANIE!
Po to właśnie wlałeś Twą bojaźń w nasze serca, abyśmy wzywali Twego imienia.
Także na wygnaniu chcemy Cię chwalić, dlatego wyrzucamy z naszych serc wszelką nieprawość przodków, którzy grzeszyli przeciw Tobie.
Oto dzisiaj jesteśmy tu, na wygnaniu, gdzie nas rozproszyłeś na pośmiewisko, przekleństwo i karę za wszystkie nieprawości naszych przodków, którzy odstąpili od PANA, Boga naszego.
Słuchaj, Izraelu, przykazań niosących życie, nakłoń ucha, aby poznać mądrość.
Cóż się to stało, Izraelu, że znalazłeś się w kraju nieprzyjaciół, zestarzałeś się w obcej ziemi, stałeś się nieczysty na równi z umarłymi, zaliczony zostałeś do tych, co schodzą do krainy umarłych?
Opuściłeś źródło mądrości!
Gdybyś chodził Bożą drogą, mieszkałbyś w pokoju na wieki.
Dowiedz się wreszcie, gdzie jest mądrość, gdzie siła i gdzie zrozumienie.
Poznaj zarazem, gdzie długowieczność i szczęśliwe życie, gdzie światłość dla oczu i pokój.
Któż jednak znalazł jej miejsce i kto wszedł do jej skarbców?
Gdzie są władcy ludów i pogromcy dzikich zwierząt, ci, co się bawią ptactwem powietrznym, ci, co gromadzą srebro i złoto, w których ludzie pokładają ufność i które bez końca nabywają?
Gdzie są ci, co srebro kują, ci, którzy tak się trudzą, że nie znajdują wytchnienia?
Zniknęli i zstąpili do krainy umarłych, a ich miejsce zajęli inni.
Ich następcy ujrzeli światło i zasiedlili ziemię.
Nie poznali jednak drogi mądrości, nie pojęli jej ścieżek ani się jej nie trzymali.
Zaś ich synowie zboczyli z drogi ojców.
W Kanaanie nikt o niej nie słyszał ani w Temanie nikt jej nie widział.
Podobnie synowie Hagar, szukający mądrości na ziemi, kupcy Merranu i Temanu, ci, co opowiadają baśnie i szukają wiedzy - oni wszyscy drogi mądrości nie znają ani nie pamiętają jej ścieżek.
O Izraelu, jakże wielki jest dom Boga i jak rozległa Jego posiadłość!
Wielka i bezkresna, wysoka i niezmierzona.
Tam zostali zrodzeni olbrzymi, sławni od początku, ogromni i sprawni w walce.
Nie tych jednak Bóg sobie wybrał i nie im powierzył drogę mądrości.
Zginęli właśnie dlatego, że nie mieli mądrości, zginęli z braku rozsądku.
Któż wstąpił do nieba, aby ją zdobyć, kto ją sprowadził z obłoków?
Któż się przeprawił przez morze i ją znalazł, kto ją sprowadził, płacąc szczerym złotem?
Nikt nie zna jej drogi, nikt nie odkrył jej ścieżki.
Zna ją jedynie Wszechwiedzący i odkrył ją swoim rozumem.
On umocnił ziemię po wieczne czasy i napełnił czworonożnymi stworzeniami.
On wysyła światło, a ono mknie, wzywa je, a ono z drżeniem Go słucha.
Gwiazdy zaś radośnie świecą na swoich strażnicach.
Wezwał je, a one odpowiedziały: „Jesteśmy”.
I zaświeciły swemu Stwórcy z radością.
On właśnie jest naszym Bogiem.
Nikt inny nie może się z Nim równać.
On zbadał wszystkie drogi mądrości.
Dał ją Jakubowi, swemu słudze, Izraelowi, swemu umiłowanemu.
Potem ukazała się sama na ziemi i zamieszkała wśród ludzi.
To ona jest księgą przykazań Boga i Prawem trwającym na wieki.
Wszyscy, którzy się jej trzymają, będą żyć, a ci, którzy ją porzucają - wyginą.
Nawróć się, Jakubie, i pojmij ją, postępuj w blasku jej światła!
Nie oddawaj swej chwały obcemu ani twego przywileju innemu ludowi!
O Izraelu, jakże jesteśmy szczęśliwi, gdyż dano nam poznać, co się Bogu podoba!
Księga Barucha (Ba 3,1 – 4,4)
Napisz słowo od siebie. Włącz się w rozmowę.
Przeczytaj pozostałe Boże listy
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2013-2025 - FUNDACJA BOGActwo Rozwoju
Chrześcijańska Fundacja Rozwoju Osobistego i Duchowego