OSOBISTE RE(ko)LACJE z Miłosiernym Ojcem

Pokój i Radość!

 

 

Po bardzo intensywnym czasie Wielkiego Postu, naszych Wielkopostnych Rekolacjach odkrywania Woli Boga, Wielkim Tygodniu i Świętowaniu Oktawy Wielkanocnej.

 

Nie zatrzymujemy się i nie osiadamy na laurach, lecz idziemy dalej za Zmartwychwstałym Jezusem.

 

Gdzie zatem prowadzi nas Jezus?

 

Tą minioną szczególną niedzielą, którą sam wybrał, Jezus wprowadza nas w sam środek Bożego Miłosierdzia.

 

Mieszkamy z Kasią na odległość rzutu kamieniem od światowego centrum Miłosierdzia Bożego.

 

Niecałe pół godziny spacerkiem od Łagiewnik i Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.

 

Dzięki niewątpliwie wielkiej łasce mamy tą możliwość, że już od wielu lat bywamy bardzo często w tym wyjątkowym miejscu, gdzie Jezus objawiał się Świętej Siostrze Faustynie.

 

Często w kaplicy adorujemy Najświętszy Sakrament, który tak bardzo umiłowała Faustyna, o czym pisze w swoim Dzienniczku.

 

Równie często modlimy się wpatrując w ten przepiękny obraz Jezusa Miłosiernego.

 

Setki, a może już nawet i tysiące razy przez te wszystkie lata czytaliśmy podpis pod tym obrazem:

 

Jezu Ufam Tobie.

 

Na pewno tysiące razy powtarzaliśmy już odmawiając Koronkę do Bożego Miłosierdzia te słowa:

 

Miej Miłosierdzie dla nas i całego świata.

 

Kiedy dodam do tego jeszcze setki godzin spędzonych na zagłębianiu się w Pismo Święte i Słowo, poprzez które Jezus wielokrotnie mówi o Miłosierdziu.

 

I chyba najważniejsze, że sam osobiście doświadczyłem i nadal doświadczam w swoim życiu Bożego Miłosierdzia.

 

Również poprzez Sakrament Miłosierdzia, do którego bardzo często przystępujemy właśnie w sercu Bożego Miłosierdzia, czyli w Łagiewnickiej Bazylice.

 

Po tych wszystkich osobistych doświadczeniach mogę powiedzieć, że jestem przesiąknięty Duchem Miłosierdzia.

 

Dzięki Bożemu prowadzeniu, który na ten czas, postawił nas w tym szczególnym miejscu wprost zanurzony jestem w Boże Miłosierdzie.

 

W tym roku w sposób wyjątkowy ta przypowieść o Miłosiernym Ojcu dotyka mojego serca szczególnie bardzo głęboko.

 

Tak z natchnienia Ducha i prowadzenia Jezusa rodził się pomysł na nasze nowe RE(ko)LACJE.

 

Wczoraj wieczorem odbyło się kolejne bardzo wartościowe spotkanie online naszej Społeczności BOGActwa Rozwoju.

 

Spotkaniem tym otworzyliśmy OSOBISTE RE(ko)LACJE z Miłosiernym Ojcem.

 

Przez kilka kolejnych tygodni wspólnie zagłębiać się będziemy w Boże Miłosierdzie.

 

Zagłębimy się i rozważać będziemy Słowo Boga z 15 rozdziału Ewangelii Łukasza.

 

Zanurzymy się w tą Dobrą Nowinę o niezgłębionym Miłosierdziu Boga.

 

 

Potrzebujemy jeszcze kilku dni na ogarniecie technicznych spraw związanych z organizacją RE(ko)LACJI w naszej Strefie BOGActwa Rozwoju.

 

Uważam, że to też jest Boże prowadzenie.

 

15 rozdział Ewangelii Łukasza składa się z czterech części.

 

Wstępu, z którego dowiadujemy się komu Jezus opowiada trzy przypowieści o Miłosierdziu.

 

Przypowieść pierwsza o zaginionej owcy.

 

Przypowieść druga o zgubionej drachmie.

 

Przypowieść trzecia. często nazywana przypowieścią o Synu Marnotrawnym.

 

Występują w niej dwaj synowie oraz Ojciec.

 

Ukazanie Miłosierdzia Ojca jest w tej przypowieści najważniejsze.

 

Zgłębianiu tej przypowieści o Miłosiernym Ojcu poświęcimy najwięcej czasu naszych RE(ko)LACJI.

 

Zanim jednak do niej dojdziemy zachęcam Cię gorąco do osobistego zagłębienia się w te cztery części tego rozdziału.

 

Na początek przeczytaj i rozważ w swoim sercu te krótkie trzy wersety wstępu.

 

Zazwyczaj zapewne na takie wstępne, informacyjne zdania najmniej zwracamy uwagę.

 

Oczywiście, że sedno tego rozdziału kryje się w przypowieściach.

 

Jednak dzięki rozważaniu tych trzech krótkich wersetów otrzymasz klucz, którym otworzysz głębię tych trzech przypowieści.

 

 

Przybliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.

 

Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc:

 

Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi.

 

Opowiedział im wtedy następującą przypowieść.

 

Łk 15, 1-3

 

 

Chcesz podpowiedzi co jest tym kluczem, który otworzy nieodkryte głębokości tych przypowieści?

 

Przeczytaj ostatnie zdanie wcześniejszego 14 rozdziału Ewangelii Łukasza.

 

 

Tam gdzie jest z odwagą i śmiałością głoszone Słowo Boga tam Bóg uzdrawia, czyni wielkie dzieła, znaki i cuda.

(por. Dz 4, 29-31)

 

Niech ta obietnica Boga spełnia się w Twoim życiu każdego dnia.

 

Niech Cię Bóg uzdrawia na duszy i ciele, niech czyni wielkie dzieła i cuda w Twoim życiu, niech otwiera Twoje oczy i serce na znaki.

 

Pokój Tobie!

Arek