"Zaufaj"

Agata Skoczylas

O mnie...

03 lutego 2023

Słyszę niekiedy pytanie:

- Jakie dobre książki czytasz i polecasz?

Moja odpowiedź.

- Nie czytam dobrych książek. Nie mam na nie czasu.

Czytam tylko bardzo dobre książki i tylko takie mogę Ci polecić.

Jestem na gorąco po przeczytaniu jednaj z takich książek i dziś chcę Ci o niej opowiedzieć.

Już sam krótki tytuł książki, porusza do głębi moje serce.

Dlaczego?

To jedno słowo, zawiera się w mojej ulubionej krótkiej modlitwie, którą codziennie wielokrotnie zwracam się do Boga.

Jezus Ufam Tobie

W tym akcie strzelistym św. Siostry Faustyny, której poniekąd jestem „sąsiadem”.

Mieszkam w wyjątkowym miejscu niedaleko krakowskich Łagiewnik, światowego centrum miłosierdzia Boga.

Tu w tym wyjątkowym miejscu, gdzie Jezus przychodził do Faustyny i uczył ją, a przez nią nas wszystkich, nie tylko powtarzania tych słów.

Jezus uczy każdego z nas abyś w Nim pokładali całe nasze zaufanie.

Nie raz zadawałem sobie pytanie.

Jak mam Ci Jezu zaufać?

Ale tak w pełni.

Jak uwierzyć i zaufać bez reszty Bogu?

Monika Górska, w swojej niezwykłej książce „Zaufaj” daje mi mnóstwo odpowiedzi i podpowiedzi na to bardzo ważne, życiowe pytanie.

Jak zaufać Bogu, Najlepszemu Scenarzyście Świata.

Robi to w iście mistrzowski sposób.

Opowiada liczne historie i wydarzenia ze swojego życia.

Miałem wrażenie jakby, Monika wzięła mnie za rękę i przeprowadziła przez historię swojego życia.

Tak jak w jednej z opowieści za rękę wziął Monikę Bóg i przeprowadził Ją przez Jerozolimę.

To jedno z wielu, lecz to akurat najbardziej niezwykłe z miejsc do których zabiera nas Monika.

Tam, gdzie Jezus dwa tysiące lat temu chodzi, a za nim Jego uczniowie.

Dziś możemy wraz z Moniką wejść w sam środek drogi krzyżowej.

Możemy spotkać się z Jezusem i dotknąć tych miejsc, które Jezus dotykał.

Pewnie w kolejnych listach napiszę Ci, co jeszcze mnie poruszyło w książce i opowieściach Moniki.

A teraz zacytuję Ci jeden z wielu fragmentów książki, które mnie poruszyły, a z drugiej strony zatrzymały na dłuższą chwile refleksji o zaufaniu.

„Ile razy błagałam Boga, żeby odsunął ode mnie ten kielich, że już wystarczy tych prób.

Dopiero niedawno zrozumiałam, że to jest kolejne pytanie do mnie. Jezus na swój sposób pyta: Czy kochasz mnie bardziej? Bardziej niż to, co wypełnia teraz twoje życie? Czy wierzysz, że moja miłość do ciebie poradzi sobie z każdym twoim lękiem? Czy zaufasz mi, że w każdej chwili twoja pustynia może się zmienić w winnicę, a te suche badyle mogą obrodzić latoroślami?

Jak inaczej Najlepszy Scenarzysta Świata może sprawdzić, że tak na serio oddaję Mu stery i ufam Mu całkowicie, że scenariusz, który dla mnie napisał, jest prawdziwym arcydziełem?

Odkrywam jeszcze coś ważnego. Że przeszkody to schody. I to ja mogę zdecydować, czy pójdę nimi w górę, czy w dół. Jak w każdym dobrym scenariuszu, mocny antagonista w dłuższej perspektywie nie osłabia, ale przeciwnie – wzmacnia bohatera. Więcej – pokazuje także jego praw-dziwą wartość. Bo złoto próbuje się w ogniu.

Tyle już razy przekonuję się, że to właśnie wtedy, kiedy wiatr wieje mi w oczy, a wątki najbardziej się plączą, mam szansę stać się takim bohaterem, jakim mnie wymyślił ten Boski Scenarzysta.

Ale to nie jest proste! Po czym to poznaję? Po historii, którą opowiadam sobie w mojej głowie o tym, co mnie spotyka. Zwłaszcza tej, którą opowiadam sobie, kiedy moje plany, pragnienia, potrzeby układają się nie po mojej myśli. I często powracają wątki:

Jestem do niczego!

Nikt nigdy mnie nie pokocha.

Znowu w życiu mi nie wyszło.

To dla mnie wyraźny znak, że nie jestem bohaterką mojej historii. Czuję się raczej jak jej ofiara. Z każdej strony atakują mnie przeciwnicy, z którymi co rusz muszę walczyć. Zamiast koncentrować się na swoim celu, dryfuję na falach strachu, gniewu i smutku. Nie żyję wtedy swoją opowieścią, ale to opowieść przejmuje nade mną stery. Jakby to nie ja, ale ona mnie opowiadała.

Bardzo tego u siebie nie lubię. I kiedy tylko jestem w stanie wyłapać ten moment, przypominam sobie, że można też inaczej.

11. JAK WYBRAĆ SWOJĄ HISTORIĘ?

Mogę przecież opowiedzieć sobie inną historię. Taką, w której moment próby albo impuls do nagłej i niespodziewanej zmiany planów staje się trampoliną do czegoś nowego. Szansą przemiany. Albo po prostu szansą, by zobaczyć siebie w prawdzie.

Jak wybrać tę swoją prawdziwą historię?

A raczej jedną z tych historii, którą Najlepszy Scenarzysta Świata zapisał na kartce MIĘDZY wierszami mojej listy TO DO?

Mój sposób jest taki, żeby współpracować z Nim nad tym, aby ta historia była jak najbardziej spójna z Jego zamysłem.

Jak?

Najpierw uwierzyć, że On jest mną absolutnie zachwycony! No przecież mnie taką wymyślił! Na swój obraz i podobieństwo. Wymarzył mnie sobie! Mam więc już wszystko, co potrzeba. I to WSZYSTKO mogę z siebie dawać. I pomnażać talenty, które od Niego dostałam. Właśnie dziś.”

Książkę „Zaufaj” kupisz na stronie internetowej Moniki i jej Fabryki Opowieści.

Polecam, bo to bardzo dobra książka :-)

33 dzień z 365 dni ze Słowem Boga w codzienności

(10) Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.

(11) Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku.

(12) On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł:

Czemu to plemię domaga się znaku?

Zaprawdę powiadam wam:

żaden znak nie będzie dany temu plemieniu.

(13) I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.

(14) A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi.

(15) Wtedy im przykazał: