Nad rzekami Babilonu siedzimy i płaczemy,
wspominając o Syjonie.
Na wierzbach owej ziemi
zawiesiliśmy lutnie.
Bo ci, którzy nas uprowadzili,
kazali nam śpiewać,
a prześladowcy żądali od nas pieśni radosnej:
Zaśpiewajcie nam jakąś pieśń o Syjonie
(Ps 137,1-3 RB).
Kiedy otoczysz mnie obłokiem
tęsknoty wszechogarniającej
znajdę się wreszcie pod Syjonem
z wiązanką wysuszonych wspomnień
położę je przy Twym ołtarzu
a gdy ogrzejesz je uśmiechem
rozkwitną nowym wolnym życiem
śpiewem
i będzie wszystko już na zawsze
nowe
na zawsze i na wieki nowe
Napisz słowo od siebie. Włącz się w rozmowę.
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2013-2025 - FUNDACJA BOGActwo Rozwoju
Chrześcijańska Fundacja Rozwoju Osobistego i Duchowego