Pokora

(24) Wybrał się stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu.

 

Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu.

 

(25) Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego.

 

Przyszła, upadła Mu do nóg, (26) a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki.

 

(27) Odrzekł jej:

 

Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić psom.

 

(28) Ona Mu odparła:

 

Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci.

 

(29) On jej rzekł:

 

Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę.

 

(30) Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.

 

 

Ewangelia Marka 7, 24-30

 

Dzieje Apostolskie 22

 

Księga Rodzaju 38

 

Księga Izajasza 35

 

 

30 dzień z 365 dni ze Słowem Boga w codzienności

 

 

 

Pokora tej poganki jest zadziwiająca.

 

W pokorze przychodzi do Jezusa.

 

Pokornie pada do stóp Jezusa.

 

Z pokorą prosi Jezusa, żeby spełnij jej prośbę.

 

Kiedy Jezus porównuje ją do psa, ona jeszcze siebie umniejsza, porównując do szczeniaka pokornie siedzącego pod stołem.

 

Pokornie czeka u stóp dziecka, aż mały okruszek spadnie na podłogę, aby móc go zjeść.

 

 

Zły duch nie ma szans w konfrontacji z taką pokorą.

 

Niestety dziś wielu chrześcijan, zamiast pokory, wytacza ciężkie działa i idzie na otwartą wojnę ze złym duchem.

 

Chcą zło pokonać siłą, zniszczyć, zmiażdżyć, wytępić, wyrwać chwasty zła.

 

A nam potrzeba, pokonać pychę w swoim sercu.

 

 

Jezu, proszę chociaż o mały okruszek Twojej łaski, którą hojnie obdarowujesz swoje ukochane dzieci.

 

 

 

Arek

 

Daję Ci Słowo, a Bóg czyni wielkie dzieła, uzdrawia, czyni znaki i cuda.

(por. Dz 4, 29-31)