Kark

Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu!

Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu.

Dz 7, 51

 

To jedne z ostatnich słów jakie wypowiada swoimi ustami Szczepan, przed jego ukamienowaniem.

Cała mowa Szczepana, spisana w 7 rozdziale Dziejów bardzo mnie dziś poruszyła.

To niezwykła przemowa w mocy Ducha Świętego.

Tak Łukasz, autor Dziejów, opisuje Szczepana (Dz 6, 8.10, Dz 7, 55):

 

Szczepan, pełen łaski i mocy, działał cuda i znaki wielkie wśród ludu.

Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał.

A on, pełen Ducha Świętego, patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga.

 

Czytałem dziś mowę Szczepana i słuchałem jej jakby była skierowana do mnie. Zginam dziś swój kark i pokornie przyznaję, że nie zawsze jestem otwarty na Ducha Świętego. Żeby nie powiedzieć wprost za Szczepanem. Zawsze sprzeciwiam się Duchowi Świętemu.

Szczepan nawiązuje do słów Boga jakie przez Mojżesza mówi do Izraelitów (Wj 33, 3):

 

Zaprowadzę cię do ziemi opływającej w mleko i miód,

ale sam nie pójdę z tobą, by cię nie wytępić po drodze,

ponieważ jesteś ludem o twardym karku.

 

Co to oznacza dla mnie i dla Ciebie?

Bóg zgodnie ze swoją obietnicą prowadzi nas do Nieba, do zbawienia. Jednak, dopóki będziemy nadal twardego karku, Bóg nie będzie nam towarzyszył. Duch Święty nie będzie nas wspierał w tej drodze.

Jaki jest więc klucz, aby być jak Szczepan pełnym łaski, mocy i mądrości?

Aby Duch Święty był z nami? Aby w nas i przez nas działał cuda i znaki wielkie?

Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu! To jedno zdanie daje nam odpowiedź. Konkretnie podpowiada nam jakim człowiekiem nie być.

 

Twardy kark to symbol braku pokory.

Człowiek taki nie przyzna się do swojej winy, do swoich słabości i nie zegnie pokornie swojego karku.

Bóg nie idzie z ludem, ponieważ jest niepokorny i niecierpliwy.

 

Kiedy Mojżesz wchodzi na Górę Synaj, aby otrzymać od Boga 10 przykazań. Lud nie wytrzymuje 40 dni i robi sobie złotego cielca, po czym uznaje go za swojego boga.

 

Jakże my często jesteśmy niecierpliwi i nie umiemy wytrzymać nawet 4 dni. Wystarczy kilka dni, kiedy uważamy, że Bóg do nas nic nie mówi i od razu robimy sobie innych bożków. Internet, telewizja, używki, lenistwo… im poświęcamy czas i stają się naszymi bożkami.

 

 

Odpowiedz sobie teraz, tylko szczerze i pokornie.

Ile razy przez ostatnie kilka dni sięgnąłeś do Biblii, aby usłyszeć głos Boga? Aby poprzez Słowo Boga otworzyć się na Ducha Świętego?

Czy poprosiłeś Ducha Świętego, aby Ci towarzyszył w Twojej drodze i trudnościach?

 

To co mnie dziś najbardziej poruszyło w tym tekście. Jesteśmy opornego serca i uszu.

W greckim oryginale dosłownie napisane jest: Nieobrzezanych serc i uszu.

Obrzezanie ciała jest dla Izraelitów znakiem przynależności do narodu wybranego. Jednak to jest tylko symbol zewnętrzny. Symbol tego jak my się otwieramy na Ducha Świętego tylko zewnętrznie.

 

Nie otwieramy uszu, aby usłyszeć Boga i nie otwieramy głębi serca, aby wpuścić Ducha Świętego.

Nie wystarczy zewnętrzny wyraz czytania Biblii bez poddania się Jego mocy i wpuszczeniu każdego Słowa do swojego wnętrza. Najważniejsze jest to wewnętrzne obrzezanie serca. Piesze o tym Św. Paweł w Liście do Rzymian.

Co ciekawe, w kontekście naszych dzisiejszych rozważań. Paweł, jeszcze przed swoim nawróceniem, jeszcze jako Szaweł, był przy kamieniowaniu i śmierci Szczepana.

 

Prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe.

Rz 2, 29

 

Inaczej tłumacząc:

Obrzezanie serca przez Ducha.

 

 

Co to oznacza?

Oznacza to wewnętrzną przemianę duchową. Całkowite poddanie się Duchowi Świętemu i Jego odnawiającej mocy.

Przemiana serca, myśli, uczuć, woli, której dokonuje w człowieku sam Duch Święty.

 

 

Poddajcie obrzezaniu wasze serca i porzućcie swój upór wobec Pana.

Wzywa Prorok Jeremiasz 4, 4.

 

 

Obrzezanie serca prowadzi do wierności Bogu, pełnemu oddaniu się Duchowi Świętemu i pójściu za Jezusem każdego dnia.

 

To my jesteśmy obrzezaniem, my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym, chlubimy się Chrystusem Jezusem i w ciele nie pokładamy ufności.

Flp 3, 3

 

 

Czym jest obrzezanie serca?

 

I w Nim też otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej,

lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzbyciu się grzesznego ciała,

jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie,

w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił.

Kol 2, 11-12

 

Obrzezanie to zanurzenie w chrzcie, w Jezusie Chrystusie, w Duchu Świętym i Bogu Ojcu.

Życie w Duchu Świętym, który prowadzi Cię do zmartwychwstania, do życia wiecznego, do nieba.

 

Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej.

Tylko do twoich przodków skłonił się Pan z miłością;

spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo,

czyli was, jak jest dzisiaj.

Dokonajcie więc obrzezania waszych serc,

nie bądźcie nadal ludem o twardym karku,

albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami i Panem nad panami,

Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, który nie ma względu na osoby i nie przyjmuje podarków.

Pwt 10 14-17

 

 

 

Twój kolejny klucz, który za każdym razem otwiera drogę Duchowi Świętemu do Twojego serca to...

Pokora.

 

 

Kark-ołomne ZADANIE

 

Przeczytaj Psalm pokutnika, który w pokorze i z sercem skruszonym staje przed Bogiem. Rozważ gdzie w swoim życiu, w swojej codzienności Ty jeszcze jesteś twardego karku i opornego serce. W jakich sytuacjach swojej codzienności potrzebujesz jeszcze zgiąć z pokorą swój kark?

Módl się i proś Boga o pokorne serce.

Proś Ducha Świętego aby pomagał Ci stawać się coraz bardziej pokornym.

 

Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!

Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!

Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój mam zawsze przed sobą.

Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest w Twych oczach, tak że się okazujesz sprawiedliwy w swym wyroku i prawy w swoim osądzie.

Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.

Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.

Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.

Spraw, bym usłyszał radość i wesele, niech się radują kości, któreś skruszył!

Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!

Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego!

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!

Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.

Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco, niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!

Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.

Moją ofiarą, Boże, duch skruszony; nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

Psalm 51

 

 

Po kolejnym rozważaniu zmienisz całkowicie swoje myślenie.

Usłyszysz jedno bardzo niewłaściwe pytanie.

Jeśli zadajesz sobie to pytanie, to możesz się mocno w życiu pogubić.

Poznasz oczywiście również dobre pytanie, które otworzy Twoje serce na Ducha Świętego

i poprowadzi Cię dobrą drogą za Jezusem.

Do usłyszenia i poczytania w poniedziałek.

 

 

---

Otwórz się na Ducha Świętego w codzienności - przeczyta lub posłuchaj poprzedniego, szóstego rozważania.